Carnavalszondag. Klaar voor Oeteldonk.
Carnaval in Oeteldonk beschouw ik al tientallen jaren als een ontmoetingsfeest. Lallen, zuipen en handtastelijkheden hebben daarbij absoluut geen prioriteit in tegenstelling tot wat men boven de rivieren vaak denkt. Je maakt er met zijn allen een paar prachtige dagen van. En dan helpt het wel, dat in het Bourgondische carnaval (met name Den Bosch en Bergen op Zoom) de lokale carnavalsvierders bijna allemaal dezelfde kleding dragen. De Oeteldonkers in hun kiel of zwarte/blauwe jas vol met schildjes en de prachtige rood-wit-gele das. En in Bergen op Zoom dragen ze ook de kiel maar dan met de voor die plaats traditionele vitrage. Prachtige tradities die we koesteren.
WK voetbal finale
De eenheid, die dat creëert is in elk geval in Oeteldonk enorm. Het is net alsof je met zijn allen naar de finale van het WK voetbal gaat waarbij je vooraf al weet, dat je gaat winnen. Zo was het ook weer het afgelopen carnaval. Ondanks de regen op zondag en deels maandag waren er duizenden op straat en ik weet niet of ik het me inbeeldt, maar ik heb nog nooit zoveel rood-wit-geel gezien.
Muziekskes
Toen ik dinsdagavond na ruim zes uur genieten in de stad rond half negen naar de afgesproken plaats liep waar echtgenote Marion (zij viert amper carnaval) mij ophaalde, kwam ik onderweg weer honderden Oeteldonkers tegen die richting centrum liepen. Met muziekskes en dansende en zingende kinderen terwijl tientallen mensen in de 800 jaar oude Hinthamerstraat uit de ramen hingen en zwaaiden en meedeinden. En het was niet eens optocht. Geen onvertogen woord, geen excessen. Alleen maar geluk en plezier.
Vier Amerikanen
Onderweg hielden vier Engelssprekende mensen mij aan. Twee jonge stelletjes. Het bleken Amerikanen, van wie er een sinds kort in Eindhoven studeert en woont. Ze vroegen de weg naar Knillis op de Mèrt. Ze spraken het vreemd genoeg net zo uit als wij in dialect doen. ‘The Funeral’ (de begrafenis) zou machtig zijn. De ‘Eindhovense’ Amerikaan had vrienden op bezoek en van medestudenten gehoord dat carnaval in Den Bosch heel bijzonder was, dus…..
Na vier dagen waren ze nog steeds in shock. ‘Sir, believe me, in the States this would end up in looting and fighting’, zei één van hen. ‘Meneer, geloof me, in Amerika zou dit uitmonden in plunderen en vechten’. Iets wat Hilversumse carnavalsvierders mij ooit ook toevertrouwden tijdens zo’n Oeteldonkse ontmoeting op de Markt in de stralende zon en met een betoverende sfeer op straat. ‘Meneer, in Hilversum zou geen winkel veilig zijn. De hele stad werd geplunderd. We weten niet wat we hier meemaken’.
De Amerikanen hadden genoten en ook allemaal snel een Oeteldonkse sjaal gekocht. Ze waren opgetogen over de vriendelijkheid van de Oeteldonkers, die hen met alles wilden helpen en de Oeteldonktoeristen liters gratis drank en worstenbroodjes gaven. Kijk, dat was weer zo’n ontmoeting, die me voor altijd zal bijblijven. Al was het nog zo kort. We hadden alle vijf bijna tranen in onze ogen, want naast een ontmoetingsfeest is carnaval in Oeteldonk ook een emotiefeest. Die mensen genoten van alles wat ze zagen en ik genoot met hen mee.
Een ontmoeting op straat in Oeteldonk. Met Ben en Anjo. Foto Brandon van Son
Herinneringen in Palet
In mijn stamkroeg Het Bonte Palet vloeide ook menige traan. Omdat herinneringen weer boven kwamen. Ik zag de geesten van mijn ouders, die er vroeger ook carnaval vierden. Mijn moeder zelfs tot enkele maanden voor haar dood in 1994. Het was ook denken aan Rob van Esveldt, de kroegbaas van 1982 tot 1993. De René Artois uit Allo Allo van Den Bosch. Hij overleed in december 1993 na een ziekbed dat zich dat jaar met carnaval openbaarde.
Denken ook aan mijn goede vriend Eelke de Jong, de Fries die een van de leukste Oeteldonkers werd. En al die andere vaste klanten, die er al jaren niet meer zijn. Pietje van Zeelst, Jan Verstappen, George Teunissen, Mia Korst, Joop Borsboom, Jos Mulders, Dientje Esveldt, Henk van Gurp, Sjef Bezemer. Ze zijn er allemaal al lang niet meer, maar vooral met Carnaval passeren hun gezichten. Het afgelopen jaar zijn er weer twee goede carnavalsvrienden bij gekomen. Janneke van Lent en Ruud Jongerius.
Zoals het toen met hen was, wordt het nooit meer, maar de sfeer was toch weer uniek. Kroegbaas Diederik schept een hele aangename ambiance. Het Palet is weer zoals het vroeger was. Een kroeg van iedereen, van alle leeftijden en van alle rangen en standen. Net zoals Oeteldonk, iedereen gelijk.
Frank van Geloven
Bekijk meer foto’s op de Facebookpagina van de auteur